Kunnen zijn wie je echt bent, is soms gemakkelijker gezegd dan gedaan. Wat als je ontdekt dat je je aangetrokken voelt tot mensen van hetzelfde geslacht, maar je je niet kunt vinden in het beeld dat je van homoseksuelen hebt? Of als je bang bent dat je omgeving je niet accepteert? Jari, zijn moeder en een goede vriendin van Jari vertellen hoe zij de coming-out van Jari ervaren hebben.
Jari Michiels (25 jaar) werkt als jeugdzorgwerker en had 4 jaar geleden zijn coming-out.
'Ik ben opgegroeid in een klein dorp. Mensen met een andere geaardheid waren er niet in ons dorp, of ze kwamen er niet voor uit. Wat een homo was, werd bij mij daardoor volledig
gevormd door de televisie en ik herkende me niet in het voornamelijk vrouwelijk beeld van homoseksuelen. Toch voelde ik al vroeg een sterke aantrekkingskracht tot jongens maar ik
ging overcompenseren door me extra stoer te gedragen en flink te daten met meisjes. Vier jaar geleden heb ik de relatie met mijn toenmalige vriendin verbroken, en dat zette me aan het denken over wat ik nou eigenlijk echt voelde en wilde.'
Ik was bang niet geaccepteerd te worden
'Na een eerste date met een man was me dat direct duidelijk. Omdat nieuwtjes zich makkelijk verspreiden in ons dorp, besloot ik dat ik zo snel mogelijk zelf aan familie en vrienden wilde vertellen dat ik op mannen val. Binnen een paar weken heb ik het iedereen verteld. Dit klinkt alsof dat heel makkelijk ging, maar in mijn hoofd was mijn coming-out iets heel groots geworden. Ik was bang niet geaccepteerd te worden. De eerste vriend die ik het vertelde reageerde gelukkig helemaal oké. Ook binnen mijn familie waren de meeste reacties fijn. Alleen mijn opa en één van mijn broers vonden het in het begin moeilijk. In korte tijd had ik heel veel verschillende emoties en indrukken te verwerken. De vrienden uit mijn vriendengroep waren totaal verrast, maar accepteerden het meteen en gaven me spontaan dikke knuffels. Dat was zo fijn!'
'Er waren ook wel minder positieve reacties maar ik realiseer me dat het niet alleen mijn proces was, maar dat ook anderen even
moeten schakelen. Sinds mijn coming-out merk ik dat ik meer mezelf ben. Ik vind het fijn dat ik niet meer stoer hoef te doen in plaats van gevoelig. Ook zijn mijn vriendschappen met zowel vrouwen als mannen intenser geworden. Anderen adviseer ik om vooral de tijd te nemen voor een coming-out. Geef zowel jezelf als anderen tijd en ruimte om te wennen. En als je merkt dat iemand in je omgeving ermee worstelt, praat dan in zijn algemeenheid over homoseksualiteit als iets dat gewoon oké is.’
Jari is voor mij gewoon Jari
Nadine Kuijpers (27 jaar), goede vriendin van Jari.
'Jari en ik leerden elkaar kennen via werk, nu zo’n 6 jaar geleden. We hadden eigenlijk direct een klik en werden goede vrienden. Ik zie Jari niet als “niet-hetero”, Jari is voor mij gewoon Jari: een ontzettend mooi en liefdevol persoon die valt op mannen. Zijn coming-out naar mij was tijdens een etentje met oud-collega’s. Eigenlijk vertelde hij min of meer tussen neus en lippen door dat hij op mannen valt. Naar mijn idee leek niemand er problemen mee te hebben, het was gewoon
zoals het was. Ik merk wel dat Jari meer open is geworden sinds zijn coming-out. Hij is van zichzelf altijd al vrij uitbundig, maar het voelt wel alsof hij nu nog meer de vrijheid voelt om zichzelf te zijn. Ook denk ik dat het hem echt gesterkt heeft om te ervaren dat het voor mensen om hem heen echt minder een “big deal” was dan dat hij er in zijn hoofd van maakte. Ik heb een paar vrienden zien worstelen met hun seksualiteit en hoe ze dit kenbaar wilden maken aan de buitenwereld. Ik denk dat een coming-out zo groot is als je het zelf maakt. Het lijkt me daarom goed om het luchtig te benaderen, ondanks dat je het misschien super spannend vindt om te delen, want waar hebben we het nu eigenlijk over? Jezelf zijn, dat is toch de normaalste zaak van de wereld. Althans dat zou het moeten zijn.’
Ik zie dat ik een gelukkig kind heb dat lekker in zijn vel zit
Marjo Michiels (56 jaar), moeder van 5 kinderen, waaronder Jari.
'Jari is opgegroeid in een klein plaatsje met 1.200 inwoners. We zijn een gezin van 7, waaronder Jari en zijn tweelingzus. Jari is altijd een heel vrolijk kind geweest, dat lekker zijn eigen gang ging. Al vroeg had hij regelmatig vriendinnetjes en daarna ook langere relaties met meisjes. Toch stonden we er uiteindelijk niet van te kijken toen hij vertelde dat hij op mannen valt. Mijn man en ik zaten buiten in de tuin toen Jari bij ons kwam zitten omdat hij ons iets wilde vertellen. Nog voordat hij het zelf had uitgesproken, wist ik al wat hij wilde vertellen en zei ik: “Je gaat ons vertellen dat je homo bent”. Ik zag dat er een last van hem afviel. Jari bleek het heel moeilijk gevonden te hebben om het ons te vertellen. Hij vertelde dat de grapjes over homo’s die vroeger wel eens aan de eettafel gemaakt werden, veel impact hebben gehad. Achteraf snap ik dat helemaal, maar toen dachten we er helaas niet bij na.'
'In het dorp is zijn coming-out goed opgepakt. Iedereen ziet Jari gewoon als Jari. Toen hij voor het eerst met zijn toenmalige vriend thuiskwam, was dat meteen normaal. Die vriend kwam regelmatig mee naar huis en werd direct opgenomen in de vriendenkring.
Ons gezin is hecht en daar is niks in veranderd. Alle broers en zussen hebben de instelling “kom niet aan één van ons”. Voor mij is het belangrijkste dat ik zie dat ik een gelukkig kind heb dat lekker in zijn vel zit. Natuurlijk maak ik me soms zorgen, bijvoorbeeld over dat er in de “gayscene” soms anders met relaties omgegaan wordt en dat een kinderwens minder vanzelfsprekend is. Maar het belangrijkste is dat ik een fijne zoon heb die gelukkig is en goed weet wat hij wil, en waar mijn man en ik, net als onze andere kinderen, supertrots op zijn.’
Dit artikel verscheen eerder in GZ-Stijl magazine. GZ-Stijl is hét magazine voor iedereen die zich mentaal fit wil voelen. Wil jij het magazine ook graag op papier lezen? Abonneer je dan voor slechts € 12,- per jaar.
Bron: Sophie Luderer
Maart 2023