Opvoeden is misschien wel het moeilijkste wat er bestaat. Wanneer doe je het goed? Wat is nu eigenlijk belangrijk? Ik ben van mening dat we allemaal proberen onze kinderen zo goed mogelijk op te voeden, met de beste intenties. Maar wat is het soms een uitdaging om rustig te blijven en niet uit je slof te schieten. Want tsja, het is je eigen onmacht en frustratie wat je soms zo boos maakt; je kind kan hier niets mee. Wat is nu eigenlijk écht belangrijk om je kind mee te geven?
Bedenk dat aan het einde van de dag je kinderen niet onthouden wat je deed of zei; zij onthouden het gevoel dat ze kregen. Dat wetende maakt dat dat misschien wel het meest belangrijke van opvoeding is; dat wat niet zichtbaar is.
Ondertiteling
Als we met elkaar communiceren ̶ zowel verbaal als non-verbaal ̶ kunnen er snel miscommunicaties ontstaan. Dit heeft er alles mee te maken dat we de boodschap van de ander bekijken door onze eigen bril. We geven als het ware ondertiteling aan dat wat we zien en horen. Deze ondertiteling staat eigenlijk voor onze eigen gedachten en het gevoel dat het ons geeft. Deze ondertiteling is voor de ander niet zichtbaar, maar kan er wel voor zorgen dat je bijvoorbeeld extra boos of verdrietig raakt door een situatie.
Vaak reageren mensen vanuit deze emotie en dat is wat de ander ziet. De ander heeft jouw ondertiteling niet meegekregen en ziet alleen de reactie. Dit zorgt weer voor een ondertiteling bij de ander en een reactie vanuit zijn of haar gevoel. Voor je het weet zit je samen vast in een negatieve spiraal waarin er geen ruimte meer is om elkaar te begrijpen en blijf je beiden reageren vanuit je eigen ondertiteling (pijn en emotie) zonder deze met elkaar te delen.
Houd oog voor de behoeften van je kind
Dus wat is nu eigenlijk écht belangrijk in de opvoeding van je kind? Je verdiepen in hoe je kind denkt en zich voelt en praten over wat het van je nodig heeft. Zodat je kind zich hopelijk veilig genoeg voelt om bij je aan te kloppen als het je nodig heeft. Want vooral in de puberteit is het soms echt even de storm uitzitten. Ben je bewust van je eigen ondertitelingen, zodat je in moeilijke situaties niet reageert vanuit je eigen pijn of onzekerheden, maar oog blijft houden voor de ondertiteling (emotie en behoefte) van je kind op dat moment. Probeer eens te kijken welke ondertiteling je kind heeft gegeven aan de situatie. Hoe denkt je kind hierover, hoe ziet hij of zij zichzelf en wat heeft het eigenlijk van je nodig?
Praat erover
Door te praten over de ondertitelingen van kinderen en die van jezelf kun je ervoor zorgen dat jullie elkaar beter gaan begrijpen. Zo komt er ruimte voor gevoelens en gedachten die misschien helemaal niet kloppen en kun je negatieve spiralen en miscommunicaties voorkomen. Hopelijk draagt dit bij aan positieve ondertitelingen van je kind!
Dus praat met elkaar, sta stil bij je eigen ondertiteling en probeer stil te staan bij de gedachten en gevoelens van je kind. Je begrepen voelen maakt alles een stuk lichter. En verbinding maakt opvoeden een stuk leuker en makkelijker! Bedenk ook dat dit niet alleen in de opvoeding van toepassing is, maar bij iedere vorm van contact tussen mensen.
