Dit interview maakt deel uit van een reeks van drie gesprekken met verschillende jongeren die hun ervaringen delen over Jeugdzorg. Deze jongeren wonen tijdelijk niet thuis, maar in een woongroep van een jeugdinstelling. Dit kan verschillende redenen hebben: gedrags- of ontwikkelingsproblemen, het wegvallen van een ouder of om de veiligheid binnen het gezin te waarborgen. In een woongroep krijgen de jongeren ondersteuning in hun dagelijkse bezigheden zoals naar school gaan, persoonlijke verzorging en leren omgaan met anderen. Er zijn verschillende soorten woongroepen (open, besloten en gesloten) die variëren in hoeveel vrijheid je krijgt.
Ik had het genoegen om kennis te maken met drie jongeren van zo’n woongroep met ieder hun eigen verhaal. Hierdoor kreeg ik een inkijkje in hun leven en hoe hun ervaring is met Jeugdzorg.
Het is indrukwekkend hoe veerkrachtig en positief de jongeren in het leven staan, ondanks dat ze veel hebben meegemaakt.
Met hun verhalen hopen ze een inspiratie te zijn voor anderen die in een soortgelijke situatie zitten of hebben gezeten.
Vandaag ontmoet ik Trinity, een jongen van 16 jaar uit Eindhoven. Vijf jaar geleden kreeg hij voor het eerst met Jeugdzorg te maken en kwam hij te wonen in een gezinshuis. Zijn moeder kon niet meer voor hem zorgen vanwege een herseninfarct. Sindsdien heeft hij op verschillende groepen gewoond, waar het bij de ene groep beter ging dan bij de andere. Sinds kort gaat hij weer naar school en volgt hij een opleiding tot hovenier. Trinity heeft al aardig wat meegemaakt op jonge leeftijd en deelt graag zijn verhaal om andere jongeren met soortgelijke ervaringen te inspireren.
Hoe lang woon je hier? En hoe heb je de verschillende woongroepen ervaren?
‘Sommige plekken vond ik heel fijn om te wonen en andere plekken helemaal niet. Hier is de sfeer goed en word ik goed geholpen door de begeleiding. Ik woon hier nu een jaar en de groep bestaat uit acht jongens. Iedereen is best op zichzelf, maar dat vind ik wel fijn. Sinds kort ga ik ook weer naar school, wat ik een paar jaar niet heb gedaan, dus daar ben blij mee.’
Wat goed van je. En hoe ziet een normale dag er voor jou uit?
‘Ik word wakker en ga of naar school of naar stage. Ik volg nu een versneld traject op school zodat ik naar MBO niveau 2 kan en daarnaast volg ik een praktijkopleiding tot hovenier waarvoor ik stage loop. Rond half drie ben ik weer terug op de groep. Dan ga ik chillen of schaken met andere jongeren hier of mountainbiken.’
Wat heb je het afgelopen jaar geleerd?
‘Ik heb geleerd om beter om te gaan met situaties waarin ik boos word. Vroeger kon ik snel boos of agressief worden, maar nu lukt het mij om rustiger te blijven en anders om te gaan met die emoties. Ik ben een paar keer van woongroep en - plek gewisseld waardoor ik mij ervan bewust werd dat mijn gedrag bij mezelf lag en dat heb ik aangepakt. Nu kan ik een stuk beter tegen stress of boosheid, ook van anderen en kan ik het op een betere manier uiten. Dan ga ik even een rondje lopen buiten of juist even op mijn kamer zitten, op zoek naar rust.
Ook ben ik meer gaan praten. Vroeger was ik best stil en vond ik nieuwe dingen spannend. Nu zit ik sinds een paar maanden in de Jongerenraad van deze woongroepen om te praten over hoe we dingen op het terrein kunnen verbeteren. Ik vind het leuk om daarover mee te denken, helemaal als we resultaat boeken.’
Wat heeft er aan bijgedragen dat je hier in bent veranderd en je je geholpen voelt?
‘Mijn familie, met name mijn broers hebben mij erg geholpen. Met één broer en mijn vrienden kan ik erg goed praten. Zij zijn er veel voor me geweest wat erg fijn is. Daarnaast probeer ik soms wat meer rust te creëren voor mezelf. Ook blijf ik nieuwe dingen proberen en meestal vind ik dat leuk. Dat werkt ook motiverend.’
Hoe kom je aan de drive om door te gaan?
De afgelopen jaren wisselde ik steeds van groep en ging ik niet naar school. Daardoor had ik niet echt een toekomstperspectief. Ik vond het lastig om keuzes te maken en ik wist niet wat ik wilde doen. Een mentor ging hierover met mij in gesprek en hij heeft mij geholpen om keuzes te maken over school en dat was fijn. Ik heb wel zelf actief om hulp gevraagd.’
Waar zie je jezelf over vijf jaar?
‘Ik vind mijn stage als hovenier leuk maar ook fysiek zwaar. Ik wil graag hierna de opleiding tot beveiliger doen om bijvoorbeeld op Schiphol te werken. Ik word er blij van om mensen blij te maken en te helpen. Dat zit in mijn aard.
Ook hoop ik steeds zelfstandiger te worden en uiteindelijk op mezelf te kunnen wonen. Wel zou ik het fijn vinden om mensen om mij heen te hebben, ik ben erg sociaal. En ik vind het fijn om hulp te kunnen blijven inschakelen, mocht ik dat nodig hebben.’
En heb je nog andere dromen voor later?
‘Uiteindelijk hoop ik een huis te kunnen kopen in Zuid-Afrika, daar kom ik vandaan. Mijn familie woont daar nog en hen heb ik nog nooit ontmoet, dus ik wil dan graag terug naar mijn roots. Ik ben er lang geleden geweest, maar daar weet ik weinig van. Verder zal ik zien wat het leven mij te bieden heeft.’
Wat zou je mee willen geven aan andere jongeren?
‘Houd je focus op jezelf. Je zit voor jezelf in een woongroep in Jeugdzorg dus laat je niet afleiden of lastig vallen door anderen. Het is belangrijk dat je met anderen op de groep om kunt gaan en fijn samen kunt zijn, maar je hoeft je niet te bemoeien met anderen of zij met jou. Die grens mag je zelf ook aangeven en bewaken.
En probeer te onthouden dat de begeleiding altijd het beste met je voor heeft. Je hoeft niet met elke begeleider hecht te zijn maar er zit altijd wel iemand tussen met wie je het kunt vinden. Het is fijn als je met die begeleider een goede klik opbouwt.’
En wat betekent voor jou een goede klik?
‘Een goede klik betekent dat ik het gevoel heb dat iemand er echt voor mij is, dus goed naar mij luistert. Ook houd ik van duidelijkheid. Voorheen kon ik boos worden als de begeleiding niet duidelijk was of zich niet aan afspraken hield, maar nu laat ik dat meer los. Je hoeft niet met iedereen een goede klik te hebben.
Houd je blik op de toekomst en blijf stapjes zetten, ook al zijn ze klein. Zo blijf je in beweging.’
