Heb je vaak last van stress? Voel je je overspannen? Of zit je zelf al thuis met een burn-out? Je bent helaas niet de enige. De stress en de druk van onze samenleving valt veel mensen zwaar. Minke (62) vertelt hoe zij haar burn-out overwon: “Ik word nu rustig van simpele huishoudelijke klusjes.”
Corona veranderde alles
“’Dit gaat zo niet langer,’ zei ik tegen mezelf. Ik werkte in een groot kledingmagazijn. Normaal gesproken werkte ik van acht uur ’s ochtends tot vijf uur ’s middags. Door de coronacrisis veranderde dat. We moesten vanaf begin maart in ploegendiensten werken om de levering voor heel Europa klaar te maken. Dat was verschrikkelijk! Ik draaide lange shifts waardoor ik soms pas om twaalf ’s uur ‘s nachts thuiskwam. Ik was op. Doodmoe”.
Uitgeblust
“Als ik om zes uur ’s ochtends moest beginnen, stapte ik al om kwart over vijf op mijn fiets. Dat is wel heel vroeg! Eten, slapen, werken: mijn ritme raakte totaal ontregeld. Ik sliep slecht, was oververmoeid en prikkelbaar en begon futloos aan elke dag. Ik kon ook geen ontspanning meer vinden. Normaal geniet ik van musea en concertbezoeken, maar die vielen ook weg. Ik dacht dat ik het nog wel zou uitzitten tot de jaarlijkse vakantie naar mijn zus in Spanje, maar door corona ging ook dat niet door. Op een dag ben ik naar de huisarts gegaan.”
Thuisblijven
“Mijn huisarts zei: ‘Je hebt een burn-out, blijf maar thuis’ en verwees me door naar de praktijkondersteuner van de GGZ om verder te praten. Bij de eerste afspraak werd duidelijk dat ik voorlopig nog niet terug aan het werk zou kunnen. Ze gaf me tips om met mijn klachten om te gaan, bijvoorbeeld door veel te wandelen. Ik had echter een schuldgevoel richting mijn werkgever. Dat bleef knagen. Over een burn-out wordt bij ons op het werk niet gepraat, ook al komt het veel vaker voor. Daardoor voelde ik ook schaamte. Te snel ging ik weer aan het werk, maar kreeg toen paniekaanvallen. Dat leidde tot een intensief proces met bedrijfsartsen en zorgprofessionals in de GGZ. Uiteindelijk ben ik aan de slag gegaan met Mentaal Beter, een cursus met werkboek.”
Innerlijke rust
“Door de cursus ging ik nadenken over aspecten in het leven waar ik eigenlijk nooit bij stil sta. Waarom bleef ik maar piekeren? Om mijn gedachten te begrijpen en om doelen te stellen, hield ik een dagboek bij. Ik vond het confronterend om mezelf zo tegen te komen, maar achteraf was het goed om eens dieper na te denken over mijn leven en over hoe ik de dingen aanpak. Het is fijn dat ik alles wat ik heb opgeschreven nog eens op m’n gemak kan nalezen. Door de cursus ben ik doelen gaan stellen en weet ik beter hoe ik die kan bereiken. Zo weet ik nu dat ik mijn innerlijke rust terug vind door simpele huishoudelijke klusjes op te pakken.”
Schaamte
“Een hele tijd was ik bang in het openbaar gezien te worden, bijvoorbeeld door collega’s. Wat zouden ze wel niet van mij denken? Dan ging ik pas laat op de dag boodschappen doen. Daar heb ik gelukkig geen last meer van. Soms pieker ik nog, maar door in mijn dagboek te schrijven en concrete doelen te stellen, leer ik stapsgewijs beter om te gaan met mijn problemen.”
Tot slot
“Mijn advies? Kom je problemen onder ogen, ook al is dat doodeng. Ik ben er trots op dat ik dat heb gedaan. Ik ben er ook positiever uitgekomen. Durf dus om hulp te vragen en blijf er zelf niet lang mee rond lopen. Luister naar de signalen die je lichaam geeft en neem het serieus.”